υψιστόφραστος

-ον, Α

αυτός για τον οποίο πρέπει να μιλήσει κανείς με μεγαλοπρεπείς φράσεις («ὑψιστόφραστος σταυρός», Ψ Χρυσ.).

[ΕΤΥΜΟΛ. < ὕψιστος + -φραστός (< φράζω «μιλώ»), πρβλ. πολύ-φραστος].